Vyhlídková věž je během prázdnin otevřena. Vstup je možný pouze za příznivého počasí během otevírací doby muzea (úterý až neděle 10–18 h).
Domy nr 59 i 61
Pierwszym znanym nam właścicielem domu nr 59 był piwowar Pavel Jelínek (w roku 1644). W trakcie wojny trzydziestoletniej budynek został opuszczony, a w 1673 roku za 80 złotych reńskich kupił go rzeźnik Ondřej Šebesta. W 1754 wdowa po nim, Alžběta, sprzedała dom swojemu zięciowi Jakubowi Foglarovi za 300 złotych reńskich. W ramach wycugu (dożywotniego zabezpieczenia) zachowała „przednią świetlicę z jedną małą komorą“. W skład majątku wchodził ponadto ogród za Valchovnim młynem, pasieka, stodoła w Fifejdach i pole w Kamencu (dzisiejsze części Ostrawy). Zgodnie z szacunkową wyceną z 1823 oraz mapą z 1836 roku, wart 3000 złotych reńskich parterowy dom był murowany, a drewniane podcienia opierały się na trzech filarach.
W 1865 roku ówczesny właściciel, Sigmund Königstein, zlecił budowę nowego domu. W 1882 roku dom nr 59 kupił właściciel kawiarni, Anton Zuber. Dopiero jednak jego następca, Adolf Bellak, urządził tam kawiarnię zgodnie z projektem Felixa Neumanna.
Dom nr 61 juz w 1614 roku znajdował się w rękach Pavla Vandrala. Kolejnym właścicielem został jego syn Jan – szewc i późniejszy burmistrz Morawskiej Ostrawy (w latach 1656-1662). Podcienia po raz pierwszy są wzmiankowane w 1710 roku. Wówczas to Valentin Žila odsprzedał dom swojemu synowi Janowi, w ramach wycugu zatrzymując na czas jednego roku „małą komorę nad podcieniem“ jako mieszkanie. Jeszcze w 1820 roku dom był parterowy, zatem pomieszczenie to musiało znajdować się na poddaszu.
W latach 1833-1836 ówczesny właściciel, Ignác Metzner, prawdopodobnie przebudował dom, zastępując drewniane podcienia murowanymi, opartymi na trzech filarach. W 1893 Karl Berger zlecił rozbiórkę budynku, na miejscu którego zbudował nowy dwukondygnacyjny dom.
W lutym 1911 roku w domu nr 61 (od ulicy Pivovarskej) Samuel Gronner otworzył gospodę U Bílé růže (Pod białą różą), a na piętrze hotel International oraz kawiarnię. Oba lokale szybko zyskały wątpliwą sławę „miejsca spotkań motłochu“ i „dom schadzek najgorszego rodzaju“. W czerwcu 1912 roku policja zamknęła oba lokale z powodu „nieodpowiedzialnego wspierania prostytucji przez Samuela Gronnera. W styczniu 1913 z niewyjaśnionych przyczyn na poddaszu domu wybuchł pożar, który w znacznym stopniu zniszczył górną kondygnację. Przeszła ona gruntowny remont, jednak w listopadzie tego samego roku w domu wybuchł kolejny pożar. Po koniecznych naprawach gospoda i hotel zostały ponownie otwarte.
Akce: Otevřít verzi pro tisk